5 O'Clock Shadow Bluesband (B) Blues Pallieter Café Herselt (05-0-2019) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Kirri Music © Rootsville 2019

Goin' back in time, it's The Bordeline's flashback. Ooit in het eerste decennia van deze eeuw was er in Diest en omstreken een bluesband(je) met de naam "The Moose". Net toen ik er fan van begon te worden kwam er ook plotseling de split. Drie restanten uit die band met klinkende namen als Kris 'Kirri' Valvekens, Jan 'Jakke' Vermeulen en Kris Doms begonnen toen dan maar als de "5 O'Clock Shadow Bluesband" dit met toch een beetje als thuisbasis de helaas verdwenen "The Borderline". Van "The Moose" heb ik ergens ook in mijn arsenaal een demo ceedeeke steken en tijdens het gezegende jaar 2006 namen de kompanen van deze "5 O'Clock Shadow Bluesband" ook een selftitled album op. Het album werd met veel luister voorgesteld op 2 februari 2007 in...The Bordeline (nu 12 jaar geleden). Wat je vandaag de dag misschien niet zo meteen zou verwachten was dat dit 11 nummers tellende album als een huzarenstukje kon beschouwd worden in de Belgische bluesscène voor die tijd want maar liefst 10 nummers waren van de hand van Kris 'Kirri' Valvekens.

Met het oog op de "benefiet" voor "Emmy's Honden- en Kattenhotel" (Rillaar-Aarschot) op 16 februari aanstaande besloot de Kirri om dit trio eens terug van onder het stof te gaan halen en zo is er deze algemene repetitie bij den Hans van "Pallieter Café" te Herselt. Hopelijk kunnen we vanavond ons terug inleven in de tijd met het aanstekelijke "How Long", het jazzy getinte "Five Words", het met rumba gespeende "Nothing Left" of de prachtig instrumentaaltjes als het swingende "Pink Moose" of het Peter Green-achtige "Still Life in Blue", een pareltje op dat album. Alvorens dit alles te herbeleven laten we jullie nog eens genieten van een recensie van toen met als reporter de witteMVS...

5 O'Clock Shadow Bluesband - The Bordeline Diest (02-02-2007)

De jongens stelden hier hun eerste CD voor. Het is een prachtig kleinood geworden van deze Belgische band, die voor minstens 90 % van hun repertorium op eigen nummers kunnen bogen. Eerder een rariteit in bluesland, zelfs in internationale context. De CD telt 11 nummers waarvan 10 van de hand van zanger-gitarist Kris " Kirri" Valvekens. En ze staan er. Zo goed als onwrikbaar. Voor een grondige doorlichting dezer, zie elders op deze site. Hop naar de gig nu.

Het ging meteen al goed van start met de fantastische up-tempo van "Do The Mess Around". Het daaropvolgende "Reelin’ and Rockin’" werd gedreven door een Albert Collins-ice-pickin’ telly-guitar en de rhythm-section stond erachter als een sequoia-woud. "Worried Man" was de eerste beluisterenswaardige rendition van dit nummer sinds de versie van onze Ferre Grignard zaliger uit 1968. Eén voor één volgden de pareltjes zich op, nu eens met weemoedige bluesklanken, dan weer met springerige country telecasterklanken of swamperige sounds. En dit alles kon de coherentie van de totale sound niet bederven.

Zoals "As the Crow Flie"s werd weergegeven door onze Shadows, zou T.J.White zeker goedkeurend vanachter zijn dubbele bourbon hebben geknikt. Bij tijd en wijle, en dan vooral als de steelpipe om de pink van Kirri kwam, stond George (Thorogood) mee op het podium. Het eigen nummer "Nothing Left" werd in zijn extended live-version gekruid met flardjes Duane Allman-licks uit "Live at Fillmore East" en het alom gekende "In the Summertime" van John Sebastian. 15 nummers, om ter best. Heb ik teveel superlatieven gebruikt? Misschien. ‘k Heb nochtans 2 dagen gewacht om te laten bezinken. Maar ik denk niet dat er mindere songs tussen zaten. Of misschien toch, die ene jam naar het einde toe met de mannen van "Second Hand Store". Maar dat is eerder een eigenschap van het jammen, naar mijn bescheiden mening.

Ik kan mij er momenteel maar één valabele voor de geest halen en dat is de Mike Bloomfield-Al Kooper-Steve Stills-session van zowat 30 jaar geleden. Kortom en als besluit: in de states hebben ze Kenny Wayne Sheppard als jonge belofte. Wij hebben de Kirri. Houden zo, gaste !!!

Jan Vermeulen : bass and backing vocals
Kris Doms : drums
Kris Kirri Valvekens : guitars and vocals

Terug dan naar de orde van de dag, de "5 O'Clock Shadow Bluesband" anno 2019 en het grappige eraan is dat de CD voorstelling van destijds zo goed als 12 jaar geleden is, 2 februari 2007 vs 5 februari 2019. Van de drie muzikanten op het podium kan je stellen dat ze het nog niet hebben verleerd. De Kirri reist het land af met zijn tribute aan Neil Diamond en ook met de hommage aan de blues van Peter Green scoort hij hoge ogen. Verder komt er deze maand ook zijjn nieuwe album uit onder de noemer van "Kirri's Travelin' Kitchen Jam" (album report). De Jakke Vermeulen heeft nog steeds zijn handen vol als rocker en bassist van de "Catsmokes" en ook drummer Kris laat nog met regelmaat zijn stokken roffelen en dit niet enkel op de weide van Gevarenwinkel. Uiteraard ook een hele delegatie van dit festival aanwezig hier want ze beschouwen deze "5 O'Clock Shadow Bluesband" als hun kindjes. Voorzitter Nico en de burgemeester van Varenwinkel stonden er dus fier bij. Ondertussen zag Hans zich genoodzaakt om Jimmy Frey te spelen met diens million seller uit de 70-ties, Duw een beetje (er kan er altijd nog eentje bij).

5 O'Clock Shadow Bluesband - Pallieter Café Herselt (05-02-2007) twaalf jaar later...

Dat het "Pallieter Café" hier vanavond boesjevol zou gaan zitten kon als een certitude worden beschouwd want al vlug bleek dat vele fans van weleer ook nu de weg naar dit café hadden gevonden. Voor sommigen die dachten dat deze reünie als daadwerkelijke terugkomst aanzagen kwam Kirri al vlug met de ontnuchtering dat dit enkel en alleen was voor diene benefiet op 16 februari. Dus iedereen meteen van de roze wolk en klaar voor de blues. Ook ik viel meteen terug in de realiteit na de inzage van de setlist. Enkel 9 nummers, dat waar het album 11 juweeltjes inhield...tricheurs :-)

Uiteraard zijn we hier voor de blues en daar begonnen ze mee met "It's So Wrong". Helemaal niets fout mee en dit trio is zelfs mee geëvolueerd met de tijd want de enigszins bravere blues van weleer werd nu stevig gekruid met spicy en doordringende Tele-rifjes. Geen verval op te merken bij de gasten, integendeel! Met "Nothing Left" en brother Charles zijn "Mess Around" voelden de oudere fans zich als herboren hier vanavond. Pintjes Hans, pintjes...

Na "Too Hot Too Wet" en "Ain't Gonna Crawl " voelden we al nattigheid en leek het voorbije uur zo snel te zijn gepasseerd alsof we het niet beseften dat dit nog één enkele keer zou gaan plaats vinden. "How Long" was zo de zwanenzang van de geweldige avond en dus het einde, finit, schluß, finito. Dat hadden jullie gedacht want onder lichte dwang trokken Kirri, Jakke en Kris terug richting bandstand voor één enkele gift, eentje die we al hadden gehoord want de plurale tantum aka hersenen van de Kirri lieten hem in de steek...Hans twee cola's want die meneer staat hier nog maar een half uur te kelen en heeft echt wel dorst. Bij het naar buiten gaan kruiste ik nog de vrouw van de burgemeester, ons Suzanne, 'k zen schampavie...

Voor den Hans viel kermis, nationale feestdag en de aanvang van het bouwverlof, allemaal op samen op deze avond en dat gunnen we hem...Voor diegene die er niet konden bij zijn vanavond, of voor de pechvogels die echt niet meer binnen konden, is er dus nog de benefiet voor "Emmy's Honden- en Kattenhotel" op Bergvijver op zaterdag 16 februari. Dit samen met de onvolprezen coverband "Alcatraz", "Autumn Chills" en de "1-Time Bluesband". Be There!!!

5 O'Clock Shadow Bluesband now and back then (2007-2019)

Het begeerde kleinood was nog steeds te koop voor het equivalent van twee pintjes.

tracklist:

01 How Long
02 Mess Around (Ahmet Ertegun)
03 Five Words
04 It's So Wrong
05 Nothing Left
06 Pink Moose
07 Still Left In Blue
08 Don't Love Me
09 Too Hot Too Wet
10 Ain't Gonna Crawl
11 5 O'Clock Shadow